Hoe kan dat de Bhutaanse Absoluut Monarchie 20% van de bevolking, vooral de ethische minderheid HINDU Lhotshampa uitgedwongen uit het land?
Door: Pradiep Kumar, Den Haag
Bhutan! Misschien klinkt het mooi en vreedzaam. Een Nederlandse journalist, heeft mij gezegd dat hij heel veel heeft gehoord over Bhutan zoals een ‘paradijs op aard, koninkrijk uit de hemel want Bhutan is vol met bergen in het oosten Himalaya, democratische regering, prachtige cultuur en puur natuur’!. Maar als je daar gaat leven, of, voor de mensen die daar zijn, is het helemaal niet zo. Helemaal tegengesteld verhaal. En wat is dat verhaal? Hoe komt dat?Dat wil ik U vertellen.
Bhutan is een absoluut koninkrijk. Het ligt tussen India en China. Nepal en Bangladesh zijn de buur landen maar hebben geen grens met Bhutan. Bhutan is altijd onafhankelijke gebleven. Bhutaanse mensen hebbed geen recht op meningsuiting. Er is geen persvrijheid. Daarvoor westerse mensen hebben geen juiste informatie over Bhutan. Ze hebben alles gehoord van toeristen en reisbureaus. Dus hebben ze een helemaal verkeerd idee.
Bhutaanse regering word bestuurd door een absolute koning. Hij is Buddhist. Half van de hele bevolking van rond 800,000 zijn Hindu and half Buddhist uit Tibentaanse afkomst. De regering hoort van Buddhist bevolking en Hindus zijn massa discrimineert en mag niet lid woorden van de regering. Dus de algemene mening is, dat als de regering bestuurd is door een Buddhistische leider, dan worden er geen ongunstige gebeurtenissen verwacht. Het is eigenlijk niet zo. Jammer dat, in Bhutan, sinds 20 jaar geleden, onmenselijke politieke crisis aan de gang is. De slachtoffers zijn vooral de etnische minderheid, de minderheid van de bevolking is Hindoe.
Bhutan is de enige regering die ongeveer 20% van zijn burgers gedwongen in ballingschap heeft gestuurd. De regering is bezig met etnische zuivering. De helft van de Hindu populatie is uitgezet. Sinds 1990 vind etnische zuivering plaats onder het beleid, een natie een volk. In Bhutan zijn twee soorten burgers . De meerderheid is Drukpas genoemd en zijn Buddhistisch. De etnische minderheid zijn Lhotshampas genoemd en zijn Hindus. Het beleid van “Een Natie Een Volk’ betekent uiteindelijk dat alleen de Drukpa Buddhist in Bhutan mogen leven en de rest van de bevolking word geleidelijk geëlimineerd. Hoe is dat mogelijk, het is niet te geloven. Maar denk aan de Joden tijdens de Nazi periode van Hitler. Dictators en absolute monarchie hebben een paar dingen in gemeen. Dat is als ze een bepaalde groep van de bevolking niet leuk vinden, worden ze geëlimineerd. Ze willen alle macht en onderdrukken democratie. De dictators van andere landen gebruiken actief geweld. Maar de Bhutanse koning is slim. Hij elimineert de Lhotshampas met passief geweld. Passief geweld betekent meer strategisch, systematisch en meer zwijgend terrorisme. Het eind resultaat is hetzelfde als veroorzaakt door bommen en wapens. Zo'n zwijgend geweld of terrorisme vind plaats door discriminerende wet en onlogische uitvoering.
Een van de meest discriminerende wetten is de wet voor staatsburgerschap van 1985. In 1985 herzag de regering de wet van het staatsburgerschap van 1958.De uitvoering was met terugwerkende kracht vanaf 30 december 1958.Nu moet men dit goed begrijpen. Als een regering een nieuwe wet maakt, of de oude herziet. De nieuwe wet zou van kracht moeten gaan vanaf de datum dat hij vernieuwd is. Het is onlogisch om een nieuwe wet met terugwerkende over 35 jaar te laten gelden. Maar de Bhutaanse regering deed dit om de etnische minderheid Lhorshampas te denationaliseren.
Volgens de oorspronkelijke staatsburgerschapswet van 1958, kregen voor het eerst alle Bhutaanse mensen een identiteitskaart. Volgens de nieuwe wet krijgen alleen de Budhistische mensen een kaart en worden de identiteit bewijzen van de Lhotshampas afgepakt. Daarbij vraagt de regering aan de Lhothampas een belasting afschrift over 35 jaar van hun land te tonen als ze hun identiteitsbewijs willen behouden. Natuurlijk om verschillende redenen hadden de Lhotshampas hun bewijzen van 35 jaar niet meer bewaard. Als ze falen om over 35 jaar de bewijzen te tonen word hun identiteitsbewijs ingenomen. Door deze wet zijn de Lothampas verdeeld over 7 categorieën van staatsburgerschap.
- 1e categorie burgers zijn de mensen die wel hun belasting afschrift en andere documenten konden overhandigen.
- 2e categorie zijn de mensen die Bhutan verlieten maar terug kwamen voor 1958.
- 3e categorie, degene die niet aanwezig waren tijdens de volksteling van 1958.
- 4e zijn de kinderen met buitenlandse moeder.
- 5e zijn de kinderen met een buitenlandse vader.
- 6e categorie zijn de geadopteerde, en de
- 7e categorie zijn beschouwd als buitenlanders.
Op deze manier desintegreerde de regering de Hindu families en zo verdreven ze de ene categorie na de andere het land uit.
De Lhotshampas waren geautoriseerde immigranten uit India en Nepal. Ze kwamen voor dat de monarchie was aangesteld in 1907.Ze zijn in drie verschillende perioden naar Bhutan gebracht. Eerst in 1625 en toen in1640 door een theocratische regering, Dharma Raja de Shabdung. Begin 1900, benoemde de Bhutaanse premier Gongzin Ugen Dorji en ST Dorji en zij hadden de autoriteit, om de Nepalese mensen in Bhutan toe te laten. Ze werden gebracht als legale burgers om de grens te beschermen en voor de economische ontwikkeling. Bhutan is nu geheel ontwikkeld .De regering wil ze nu op een tactische manier kwijt. Zeg bijv.,de Turken en Marokkanen waren ongeveer 50 jaar geleden naar Nederland gebracht. Ze hebben nu de Ned. Nationaliteit. Kan de Nederland regering deze mensen nu uit het land zetten. Nee. Nederland is democratisch en deze mensen kennen hun rechten. In Bhutan is de regering ondemocratisch en kunnen de mensen gemakkelijk uitzetten. Ze hebben geen rechten. Geen mensenrechten, geen grondwet. Er is alleen de regel van terreur.
Natuurlijk alleen door de degradatie van het staatsburgerschap, gingen de mensen het land niet verlaten. Waarna de regering andere strategieën ging toepassen.bijv:
Opmeten: De regering meet het land van de Lhotshampas op met een nieuwe methode Onder die methode nam de regering het beste deel van het land af. De Lhotshampa werden beschuldigd van innemen van land en werden zelfs gestraft.
Taal: De regering stopte met het geven van taal aan de Lhotshampa in de scholen van het zuiden. Verbrandden boeken. De rechtbank accepteerde geen aanvragen meer in lokale taal. De nationale taal Dzongkha werd officieel al werd het alleen door een kleine regerende elite groep gesproken.
Gedwongen arbeid: De Lhotshampa worden gedwongen om gratis te werken voor de regering. Ze moeten wegen aanleggen, bruggen bouwen en militaire barakken maken, dit alles zonder uitbetaling. Ze moeten grond cultiveren voor de Ngalong elite. De regering neemt al de oogst weg van de Lhotshampa het als illegale oogst bestempelend, zodat ze er niks mee kunnen verdienen.
Traditionele etiquette: De koning maakte de klassieke Tibetaanse traditionele cultuur gangbaar. Onder deze regel moest iedereen nieuwe kleren met de vorm van Ngalong mensen dragen. Alle gewoonten en religieuze uitvoeringen moeten op een Buddhistische manier. Door dit beleid worden de Hindoe cultuur, religie en tradities verboden. Hindoe tempels zijn gesloten. Wat de mensen diep in hun hart pijn deed. De wortels van het Hindoe bestaan in Bhutan werden geleidelijk weggevaagd.
Dit zijn maar enkele maatregelen. Er waren er veel meer.
Waarom is de regering zo wreed tegen een klein gedeelte van de bevolking. In het algemeen, was er een heel vriendelijke sociale samenhang tussen de Buddhistische Drukpas en Hindu Lhotshampa. Maar gedurende het jaar, verdacht de regering de Hindu Lhotshampa van politiekwijze actief, omdat ze aan de grens van India woonden. Ze zijn vruchtbaarder en krijgen meer kinderen omdat ze een jongen willen .Daardoor groeit de populatie sneller. Hierdoor werden de Drukpas bang dat de Lhotshampa populatie groter zou worden gedurende de tijd.
De regering ziet globalisatie als een bedreiging tegen de absolute regering. Want de globalisatie inspireerde tot democratie. Dus de koning is bang dat zijn macht in de toekomst zal verdwijnen. De angst werd groter toen de Indiase Nepalezen aan de grens van Bhutan begonnen met strijden voor autonomie. En in Nepal, de beweging voor democratie al begonnen was. Het ironisch is dat de regering dacht dat etnische zuivering, culturele zuivering, haat en onderdrukking van democratie een oplossing zou zijn om de monarchie te handhaven. De regering provoceerde de Lhotshampa te strijden zodat ze makkelijk hen uit het land konden zetten.
De Lhotshampa vertegenwoordiger in de regering, Mr. Rizal deed een beroep op de koning om zo"n wrede regels te verzachten. Ongelukkigerwijze zette de regering Mr. Rizal in de gevangenis. Daarna de mensen gingen demonstreren op de 29e september1990. Dit was een historisch moment. Maar kort na de demonstratie begon de regering met plunderingen, achtervolgingen, verkrachtingen in de dorpen van de Lhotshampa. De regering sloot de scholen, ziekenhuizen, watervoorzieningen en communicatie mogelijkheden in de 6 zuidelijke districten. Deze zijn nog altijd gesloten. Met militaire kracht heeft de regering bijna de helft van de Lhotshampa bevolking uitgezet. Ongeveer 100.000 Lhotshampa hebben onder dwang Bhutan moeten verlaten. Ze zijn naar India getrokken, maar India stuurde ze naar Nepal. Ze leven daar de laatste 13 jaar nog steeds in UNHCR kampen.
De regering heeft strenge regels opgelegd in al de Lhotshampa gebieden in Bhutan. Een van de harde regels is dat de Lhotshampa gedwongen zijn een Geen Bezwaar Toetstemming ( No Objection Certificate-NOC) van de Politie te verkrijgen om iets van de regering gedaan te krijgen. Zonder dit certificaat geeft de regering geen toestemming om naar school te gaan, te gaan werken, een bedrijf te starten, reisdocumenten te verkrijgen of wat dan ook. Tegelijkertijd geeft de politie geen certificaat omdat de regering de Lhotshampa al tot antinaties/tegen de staat’ heeft verklaard. Tegenwoordig is de regering een nieuwe soort van burgerschap identiteitkaart aan het uitgeven. De oude identiteitskaart is op het moment niet meer geldig. Maar de Lhotshampa krijgt deze nieuw burgerschap identiteit document niet omdat ze geen bezwaar toetstemming van de politie krijgen. Nu weet U hoe de regering mensenrechten schendt. Het resultaat van dit systeem is dat het overgebleven Lhotshampa staatloos gehouden worden in hun eigen land. Daarna worden ze ook geconfronteerd met systematische uitzetting van Bhutan.
Tot nu toe zijn verschillende gesprekken tussen Nepal en Bhutan om dit humanitaire probleem op te lossen mislukt, door de incapabiliteit of onoprechtheid van Nepal en de Bhutaanse truc om tegen te werken en oponthoud te brengen voor deze duizenden Lhotshampa in Nepalese en Indiase sloppenwijken. Bhutan dwingt om deze vluchtelingen onder te verdelen in 4 categorieën die bevonden worden om uitgezet te worden. Criminelen en anti naties in plaats van Bhutanezen en niet Bhutanezen. 15 ronde van gesprekken tussen Bhutan en Nepal faalden om deze vluchtelingen te repatriëren. Bhutan verklaarde maar 2% van de 130.000 vluchtelingen terug te nemen maar zijn daar nog niet mee begonnen.
Dit is een enorme onrechtvaardige gebeurtenis tegen de minderheid door de Bhutaanse regering omdat deze crisis niet door oorlog of natuurrampen is ontstaan maar door de regering. Hier zal, tenzij we druk uitoefenen op de dader, de Bhutanse minderheid binnen de kortste keer verdwijnen.
India heeft de hopeloze situatie van de Bhutanese minderheid genegeerd. India heeft geen onderkomen gegeven aan de Bhutanese vluchtelingen maar ze naar Nepal verdreven. Nu geeft India geen doorgang aan deze vluchtelingen om naar Bhutan terug te keren.
Terwijl de helft van de Bhutaanse Hindoe minderheid als uitgezette vluchteling leeft, verblijven de helft in Bhutan. De regering heeft het leven van deze mensen heel onzeker gemaakt. Ze dreigen geleidelijk aan uitgezet te worden zonder dat degene die al gedwongen uitgezet zijn gerepatrieerd zijn. Ons 13 jarig vluchtelinge leven is het bewijs dat het praten tussen de twee landen Bhutan en Nepal geen oplossing voor de vluchtelingen brengt. Als er vluchtelingen ontstaan door oorlog of natuurrampen, dan kunnen die vluchtelingen nog terug naar hun thuisland en hun normale leven weer oppakken. Maar de Bhutaanse vluchtelingen crisis is door hun koning zelf gecreëerd. Zo zal, tenzij hij de vluchtelingen accepteert, de crisis wordt voortduren.
Op het moment is de regering een grondwet aan het opstellen. In het opstellende comité heeft de koning geen Lhotshampa vertegenwoordiger geplaatst. Dus de grondwet zal bevooroordeeld zijn en niet de rechten van de minderheden beschermen. In andere woorden, de rechten van de minderheden zullen wettelijk geschonden worden en niemand kan ze nog helpen. De Bhutaanse economie is grotendeels afhankelijk van toekenningen(subsidies) van Indiaas en Europese regeringen. Tot nog toe zijn er geen condities gesteld in verband met mensenrechten aan deze toekenningen. Hoewel Bhutan al de 30 rechten en vrijheden gegeven in de Universele Verklaring van de mensenrechten met voet heeft getreden. De Nederlandse regering geeft ongeveer 10 miljoen Euro's aan Bhutan, elk jaar en controleert niet hoe Bhutan het besteed. Zo'n giften zijn gebruikt voor deze wreedheden tegen de minderheid.
Als we ons betrokken voelen en gevoel van eenheid ontwikkelen, dan kan iedereen er voor zorgen dat Bhutan de internationale normen en principes gaat naleven. Als dit niet op tijd wordt gedaan, vanaf nu, zullen de minderheden van Bhutan over een paar decennium niet meer in hun thuisland zijn. En zal er toe leiden tot wat er al met Hindoes van Bangladesh, Afghanistan en Pakistan is gebeurd. Vluchtelingen crisis is geen nummer spelletje. Alstublieft zorg voor gerechtigheid.
Voor informatie over Bhutanese Hindu en Vluchtelingen neem contact met Nanda Gautam
Comments
Post a Comment