Skip to main content

ACTIEF OP AFSTAND


ACTIEF OP AFSTAND, een tijdschrijft van Vluchtelingenwerk COUNTOUREN

 'De koning werd alleen maar boos op me'
,,Ik voel me thuis in Boxtel," zegt Nanda Gautam (36), als hij meeloopt naar de parkeerplaats na afloop van het gesprek. ,,Het is hier lekker rustig. Weet je dat deze stad net zo groot is als Thimphu, de hoofdstad van Bhutan?" Het is een wat gevoelige vergelijking die hij trekt. Thimphu was jarenlang zijn gedwongen thuis, van waaruit hij bij de staatsomroep radioprogramma's maakte in het Nepali, de taal van de bewoners van Zuid-Bhutan. Hij mocht de stad niet uit, in het kleine koninkrijk waar reizen alleen mogelijk is met officiële toestemming. Dat was de straf voor de aandacht die hij in 1990 in zijn programma besteedde aan het lot van Zuid-Bhutaners, die massaal werden gediscrimineerd en gedeporteerd.

In zijn kleine huiskamer in Boxtel vouwt hij zijn benen onder zich en gunt zich nauwelijks tijd om een theezakje in zijn kopje heet water te hangen. ,,Hij wil zo graag vertellen,'' glimlacht zijn vrouw. ,,Nu mijn vrouw en dochtertje ook in Nederland zijn, kan ik vrijuit praten,'' had hij al aan de telefoon gezegd, bij het maken van de afspraak. De eerste anderhalf uur van het gesprek is hij vrijwel constant aan het woord, af en toe aangevuld door zijn vrouw. Soms wuift hij haar woorden ongeduldig weg, behalve als zij vertelt over stelselmatige verkrachtingen van Zuid-Bhutaanse vrouwen door het leger. Gautams verhaal is dat van de etnische groep waartoe hij en zijn vrouw behoren, de Lhotshampa's, en de oorlog die de jonge, absoluut regerende koning Jigme Singye Wangchuck bij zijn aantreden in 1972 tegen ze ontketende.

In 1988 stelde de regering van Bhutan vast dat het koninkrijk veel last ondervond van 'grote aantallen illegale immigranten', en werd een wet aangenomen die de burgers van Bhutan indeelde in zeven categorieën. Alleen leden van de regerende, boeddhistische Drukpa-minderheid waren 'echte' Bhutaners - de van origine uit Nepal afkomstige, hindoeïstische bevolking van Zuid-Bhutan niet. Gautam nam als journalist waar hoe Zuid-Bhuthaners hun burgerrechten verloren en het land werden uitgezet, na onder dwang een verklaring te tekenen dat ze uit vrije wil vertrokken.

Aanvankelijk hield hij zich stil, terwijl de vluchtelingenkampen in Nepal groeiden. Vandaag de dag woont een zesde van de Bhutaners buiten het land. ,,In Bhutan keer je je niet tegen de regering. Ik wist wat daarvan de gevolgen zouden zijn." In 1990 werd zijn vader gearresteerd. Gautams zusters zagen zich zonder man in huis gedwongen 's nachts een veilig plek te zoeken om te ontkomen aan de groepjes soldaten die slachtoffers zochten om te verkrachten. Daarna kon hij zich niet meer stilhouden, en besteedde in zijn programma aandacht aan het treurige lot van Lhotshampa's die dwangarbeid voor de staat verrichten omdat die beloofde hun positie te verbeteren, maar bedrogen uitkwamen. ,,Ik wilde de overheid aan haar belofte herinneren. Ja, het was ongebruikelijke journalistiek in Bhutan.''

Hij werd gestraft, mocht alleen nog berichten in het Lhotshampa vertalen en mocht de hoofdstad niet meer uit. Ook niet toen zijn vader in 1992 zijn land kwijtraakte, en de opdracht kreeg zijn huis af te breken en te vertrekken. Gautams status werd verlaagd naar het laagste niveau, dat van niet-Bhutaan. Hij vroeg en kreeg audiëntie bij de koning met het verzoek de gewraakte wetgeving te wijzigen, ,,maar hij werd alleen maar boos op me''.
In 1997 volgde degradatie tot molop, een anti-nationalistische terrorist. Gautam zou daarom ontslagen worden, en vreesde ontvoering, verdwijning of een zogenaamd ongeluk, zoals met sommige intellectuelen was gebeurd. ,,Ik liep allang niet meer rustig over straat." Zijn werkgever voelde met hem mee en regelde in 1998 een radiotraining voor hem bij de Wereldomroep in Hilversum. Gautam ging, met bloedend hart. ,,Ik huilde, want ik wist dat het onmogelijk zou zijn ooit terug te gaan naar Bhutan.'' Vijftien maanden na zijn asielaanvraag kreeg hij een verblijfsvergunning.

Het doet Gautam pijn dat er over zijn land in Nederland zo weinig bekend is. Daarom probeert hij Nederlandse collega's geïnteresseerd te krijgen, en wendde hij zich tot de Kamer toen Nederlandse steun aan Bhutans 'Groene Gordelplan' onbedoeld bijdroeg aan de deportaties van Lhotshampa's. Bhutan kreeg subsidie voor het instellen van een groene zone ter compensatie van de CO2-uitstoot in de wereld, en voltooide daarmee de ontvolking van dorpen in Zuid-Bhutan. Daarnaast werkt Gautam aan een website over zijn land, en overweegt hij radioprogramma's op band te maken voor de vluchtelingen in Nepal.
Voor hem is de vrijheid van meningsuiting waar hij jaren naar smachtte een feit. Maar even belangrijk is zijn religieuze vrijheid, want de hindoeïstische Lhotshampa's mochten ook hun godsdienst niet uitoefenen. Hij licht de oranje doek op die in zijn huiskamer de offerplaats verbergt waar hij dagelijks aan zijn goden offert. Voor het eerst in jaren kon hij het staartje op zijn achterhoofd laten groeien dat zijn hindoeklasse verraadt - dat was in Bhutan niet ongevaarlijk.

In het veilige Nederland analyseert hij feilloos wat er achter de etnische zuivering in zijn vaderland zit. ,,De monarch is een absoluut heerser, er is geen oppositie. De regerende elite ziet Bhutan als hun land, en vreest dat democratisering niet is tegen te houden. En vreest vooral dat zij dan hun positie kwijtraken en de Lhotshampa's aan de macht komen.''
Dit artikel, van de hand van Judit Neurink, is in verkorte versie gepubliceerd in Contouren, het blad van VluchtelingenWerk Nederland

Comments

Popular posts from this blog

Golden yoke and silken knot against Bhutan's democracy

13 July 2013 General election day. The early 16 th century’s two fold law codes of Shabdung; spiritual and temporal, that the former as a silken knot gradually becoming tighter and tighter, and the later as a golden yoke that is growing heavier and heavier, is bearing its obvious results in Bhutan’s constitutional democracy today, being it incorporated in the constitution. Despite the first five year democratic government machinery under the leadership of one of the most experienced aristocrat, the Prime Minister Jigme Yoeser Thinley, (April 2008 to May 2013) the true aspirations of the people fell unrecognised and continuously oppressed. Whether Naglong, Sarchop, Kheng or Lhotshamp; being a Bhutanese by birth and legal assimilation have the sanctimonious dignity based on the identity of the state and their own nomenclature as ‘Bhutanese’.  To keep this dignity upheld by the state is their true aspiration whatever the form of the government may be. For this, they all aspire to

Angkor: The India’s great influence of the past in Cambodia

This is research report,  used to produce a documentary film by OHM en Rob Hof. The documentary was broadcasted on 12/12/2007 on Nederland1 TV Channel. Scroll down to see in English>> Dit is een van mijn literatuuronderzoek rapport voor  een documentairfilm.  Aan de hand van dit rapport over invloed van India in ASEAN heeft OHM en RobHof Film een documentair gemaakt. Het was uitdezonden op Nederlands 2 op 12 december 2007 zie die film:  India buiten India Angkor:    India buiten India Samenvatting van de repport. De tempels van Angkor zijn in circa negen honderd jaar geleden opgebouwd  door verscheidene Khmervorsten. Daardoor verschillen ze duidelijk in bouwstijl en zijn er zowel hindoeïstische als boeddhistische tempels te zien. Het was al jaren in de bos geheim gebleven.  In de loop van de jaren zijn er veel boeken verschenen over de tempel Angkor. Zo zijn er schrijvers geweest die beweren dat het een Boeddhistische tempel is. Anderen daarentegen

Buddhist leader of Tibet, Dalai Lama coming closer to Krishna consciousness

23-3-17.   It is a great step forward to animal welfare and world peace at large that h ighly esteemed Buddhist head of abbot, the Dalai Lama of Tibet is coming closer to  Krishna consciousness . Dalai Lama with Indradymna Maharaj in Vrindavan His Holiness Dalai Lama presiding over the Tibetan government in exile in India visiting Vrindavan yesterday may not be a new anecdote but his hankering for the association of the pure devotees of the Supreme Personality of Godhead Krishna and offer obeisance is remarkably a spiritual advancement that would go further from the Buddhist understanding of salvation as ‘ending up in zero or emptiness,  sunyata’  to the attainment of servitorship of the Lord Krishna personally, which is indeed more valuably pursued than the pursuit of the liberation,  mukti . According to the Vedic view point Buddhism is not a religion, in the sense that the Vedas guides its staunch followers attain its Supreme profounder, the God Krishna. But the Bud