Skip to main content

“Als het weer veilig is voor journalisten, wil ik terug”


“Als het weer veilig is voor journalisten, wil ik terug”
In Nederland wonen zeker 120 gevluchte journalisten. Hier worden ze geconfonteerd met een bittere ironie. De journalisten ontvluchtten hun moederland omdat er geen persvrijheid was. Hier is die er volop, maar kunnen ze vaak hun geliefde beroep niet uitoefenen.

Door: Ronald Kennedy
Bron: De Journalist
Amsterdam, 2005

Journalist Nanda Gautam (38) ontvluchtte in 1998 het Aziatische Bhutan. Nu woont hij met zijn gezin in het Brabantse Boxtel. “Als mensen hier al van Bhutan gehoord hebben, denken ze dat het een lieflijk paradijs is, bevolkt door vreedzame monniken”, zegt Gautam hoofdschuddend. De werkelijkheid is anders. Mensenrechten worden, vooral in het zuiden, op grove wijze geschonden door de absolute monarch en de boedhistische elite. Momenteel wonen volgens UNHCR ruim 100 duizend Bhutanezen in vluchtelingenkampen in het naburige Nepal. In het rapport van Reporters Sans Frontieres en andere persorganisaties bungelt Bhutan in de onderste tien van persvrije landen.
De enige omroep, de Bhutan Broadcasting Services, is in handen van de koning. Gautam werkte bijna tien jaar in het hol van de leeuw. “Bij BBS verzorgde ik het nieuws in Lhotshampa, de taal van etnische minderheden in het onderdrukte zuiden. Als hindoe werd ik ook gediscrimineerd. Onze afdeling moest smeken om basismaterialen als pennen. We hadden niet eens een stoel om op te zitten.” Het nieuws werd, in het Engels vertaald, eerst gecensureerd door een ‘nieuwscoordinator’. “Maar je paste ook zelfcensuur toe”, zegt Gautam zittend in lotushouding op zijn stoel. “Je vertelde wat de overheid wilde horen. Soms riepen hun persberichten vragen op, maar die stelde je gewoon niet.”

Toch streek Gautam herhaaldelijk tegen de haren in. In 1997 werd hem dat bijna fataal. “Ik had een reportage gemaakt over wegwerkers in het zuiden die als slaven worden gebruikt door de regering.” Hij zond het verslag uit, zonder inmenging van de censor. “Ik rekende op z’n minst op gevangenschap en vreesde zelfs voor executie”, herinnert Gautam die na de uitzending moest onderdruiken. “Ik was bereid die risico’s te nemen in de hoop dat de situatie van de arbeiders zou verbeteren.”

Gautam werd onmiddellijk ingedeeld in de laagste van zeven categoriën waarin Bhutanezen worden verdeeld: anti-nationalist. Gautams baas, een broer van een minister, schoot te hulp. “Hij waarschuwde me dat het een goede tijd was om te vluchten. De baas had voor mij een paspoort geregeld en een training bij de wereldomroep in Hilversum.”

In Nederland werd Gautam geconfronteerd met veel ongeloof en hij dreigde de hoop te verliezen. “Ik voelde me geisoleerd in het asielzoekerscentrum, maar ik wist dat er geen weg terug was”, zegt Gautam ontroerd. Het duurde nog 2,5 jaar voordat hij met zijn vrouw en dochter herenigd werd. Toch heeft Gautam zich nog niet helemaal geaard. “Ik wil niks negatiefs zeggen over Nederland, maar het is moeilijk dat ik niet als journalist kan werken. De sociale dienst heeft me verteld dat ik dat kan vergeten. Daarom heb ik een IT-cursus gevolgd, maar ook die markt is ingestort.” Gautam werkt nu vrijwillig voor een lokale omroep en het Rode Kruis. Bovendien maakt hij een stencilkrant en een website over zijn geboorteland. “Het is belangrijk dat de wereld leest wat er gebeurt in Bhutan.”

Op de achtergrond klinkt het gehuil van zijn pasgeboren dochtertje. Tijdens het gesprek komt zijn oudste dochter (7) binnengelopen. Ze tekent aan tafel een stoomboot met zwarte pieten. “Mijn vrouw en ik willen terug naar Bhutan als mijn kinderen volwassen zijn”, zegt Gautam zachtjes. “Als het dan veilig is voor journalisten. Mijn dochters kennen Bhutan niet, maar wij kennen Nederland niet. Misschien is het de vloek van Bhutanezen dat ook ons gezin ooit gescheiden zal worden. Als mijn kinderen maar in vrijheid opgroeien.”
Gautam is slechts een van de 120 gevluchte journalisten die ingeschreven staat bij On-File, een initiatief van de NVJ, Vluchtelingenwerk Nederland en cultureel centrum De Balie. 

“We willen journalisten helpen met het vinden van werk, maar we zijn geen uitzendbureau voor vluchtelingjournalisten”, zegt secretaris Antonije Zalica, zelf gevucht uit het voormalig Joegoslavië. “We hebben wel een sociale functie. Maandelijks organiseren we een meeting voor onze leden in het Parool Theater. Dat netwerk is het belangrijkst. Want wat is een journalist zonder?”  Ook biedt On-File praktische cursussen en advies. Zoals de website het zegt: “On File wil voor vluchtelingjournalisten het raam op de Nederlandse samenleving zijn; opdat ze daarna zelf de deur vinden en die openen.”

Comments

Popular posts from this blog

Golden yoke and silken knot against Bhutan's democracy

13 July 2013 General election day. The early 16 th century’s two fold law codes of Shabdung; spiritual and temporal, that the former as a silken knot gradually becoming tighter and tighter, and the later as a golden yoke that is growing heavier and heavier, is bearing its obvious results in Bhutan’s constitutional democracy today, being it incorporated in the constitution. Despite the first five year democratic government machinery under the leadership of one of the most experienced aristocrat, the Prime Minister Jigme Yoeser Thinley, (April 2008 to May 2013) the true aspirations of the people fell unrecognised and continuously oppressed. Whether Naglong, Sarchop, Kheng or Lhotshamp; being a Bhutanese by birth and legal assimilation have the sanctimonious dignity based on the identity of the state and their own nomenclature as ‘Bhutanese’.  To keep this dignity upheld by the state is their true aspiration whatever the form of the government may be. For this, they all aspire to

Angkor: The India’s great influence of the past in Cambodia

This is research report,  used to produce a documentary film by OHM en Rob Hof. The documentary was broadcasted on 12/12/2007 on Nederland1 TV Channel. Scroll down to see in English>> Dit is een van mijn literatuuronderzoek rapport voor  een documentairfilm.  Aan de hand van dit rapport over invloed van India in ASEAN heeft OHM en RobHof Film een documentair gemaakt. Het was uitdezonden op Nederlands 2 op 12 december 2007 zie die film:  India buiten India Angkor:    India buiten India Samenvatting van de repport. De tempels van Angkor zijn in circa negen honderd jaar geleden opgebouwd  door verscheidene Khmervorsten. Daardoor verschillen ze duidelijk in bouwstijl en zijn er zowel hindoeïstische als boeddhistische tempels te zien. Het was al jaren in de bos geheim gebleven.  In de loop van de jaren zijn er veel boeken verschenen over de tempel Angkor. Zo zijn er schrijvers geweest die beweren dat het een Boeddhistische tempel is. Anderen daarentegen

Buddhist leader of Tibet, Dalai Lama coming closer to Krishna consciousness

23-3-17.   It is a great step forward to animal welfare and world peace at large that h ighly esteemed Buddhist head of abbot, the Dalai Lama of Tibet is coming closer to  Krishna consciousness . Dalai Lama with Indradymna Maharaj in Vrindavan His Holiness Dalai Lama presiding over the Tibetan government in exile in India visiting Vrindavan yesterday may not be a new anecdote but his hankering for the association of the pure devotees of the Supreme Personality of Godhead Krishna and offer obeisance is remarkably a spiritual advancement that would go further from the Buddhist understanding of salvation as ‘ending up in zero or emptiness,  sunyata’  to the attainment of servitorship of the Lord Krishna personally, which is indeed more valuably pursued than the pursuit of the liberation,  mukti . According to the Vedic view point Buddhism is not a religion, in the sense that the Vedas guides its staunch followers attain its Supreme profounder, the God Krishna. But the Bud